Singapore & Gili T

Singapore

Hoe fantastisch India ook was, wat zijn we blij met het ultra schone en efficiënte Singapore. We kunnen zonder het ontwijken van koeien, kamelen,tuk tuks, brommers, paardenkarren, ezels en heel veel mensen de straat over steken. We kunnen een skytrain en metro nemen naar onze hostel met dorm(!) zonder hassle over prijzen en de kans dat we bij het verkeerde hostel worden afgezet. Al deze efficiënte en schone straten komen echter met een prijskaartje. Vonden we in India een dinertje van €4 duur...hier kunnen we nog niet eens koffie drinken voor die prijs! En dan het akelige feit dat Singapore een aaneenschakeling is van shoppingmalls .... En de voornaamste bezienswaardigheid 'Orchid Road' is (een immense winkelstraat) en het drinken van een heuse Singapore Sling a 25 euro per stuk. Tja, dat zit niet echt in het budget (zoals hierboven al stond, dus slapen we hier in een dorm). En dan is er ook net 2 dagen voor onze aankomst een Abercrombie en Fitch winkel geopend(Jochem) die heel toevallig naast een Topshop (Lon) staat. Gelukkig is er altijd nog onze Mastercard:) We lopen er nu dus weer wat meer verantwoord bij en komen in de Longbar, waar we dit peperdure drankje drinken, eigenlijk alleen andere toeristen tegen die het ook maar bij één Sling per persoon houden.

Bali, Gili T

Na drie dagen te hebben genoten van de Westerse efficiënte en flink wat Mc Donalds/Burger King's voor Jochem gaan we door naar onze volgende droombestemming Gili Trawangan, ookwel bekend als Gili T, voor onze PADI open water course. We vieren kerst aan een wit zandstrand en aan een azuur blauwe zee. Helaas geen feest want we zijn midden in onze duikopleiding en worden elke ochtend om 09.00 verwacht door onze instructeur. Maar na 3 dagen, 2 zwembad sessies, 4 open water dives en een theorie examen zijn we geslaagd! We hebben hele grote schildpadden gezien, heel veel vissen in alle kleuren en maten en schitterend koraal. Gelukkig hebben we nog 3 dagen de tijd voor de andere bestemming van dit eiland, party all night long...!!!

Daarna op naar Sydney!! Hopelijk hebben jullie een mooie kerst gehad en we wensen iedereen alvast een gelukkig Nieuwjaar!!

Onbeschrijfelijk India

Als we India in één woord moeten omschrijven dan is dat, ‘onbeschrijfelijk'.
Aan de ene kant is het prachtig, kleurrijk, indrukwekkend, rijk aan cultuur en het eten is verrukkelijk. Aan de ander kant is het vies, arm, chaotisch en heeft Lon een niet al te kleine voedselvergiftiging opgelopen. Varanasi is een stad die zich perfect door dit woord laat beschrijven. De vrouwen lopen in de mooiste sari's, fel gekleurd en geborduurd met goud- en zilverdraad. Maar ze lopen tussen de koeien en hun stront. Mensen doen hun behoefte op straat en de lijken worden gewoon langs je gedragen.

Aan de Ganges heerst een serene rust hoewel vol met mensen. Ze baden en wassen hier maar doen dit slechts enkele meters naast de zogenaamde ‘burning ghats'. Waar de lijken worden verbrand en vervolgens in de rivier worden weg gespoeld. Overigens niet voordat het lijk is gewassen in de(zelfde) rivier. Maar natuurlijk kun je hier ook gewoon je tanden poetsen en het water uit de rivier drinken. Het is immers heilig!
Vanuit Varanasi gaan we naar het veel rustigere Khajuraho, de kamasutra tempels. De uitgehouwen afbeeldingen in indrukkwekkende (zeg maar onmogelijke:) standjes en hier en daar geholpen door bedienden beschermen de tempels. Ze plezieren een van de duizenden Hindoe goden.

Dan Agra, de Taj Mahal (de Taj voor intimi). Wow wat een fantastisch gebouw, zeker als je bedenkt dat dit een graftombe is.... We staan stipt 06.00 voor de poort en als de deuren om 06.35 opengaan stormen we naar binnen zodat we de Taj heel even voor ons zelf hebben!! We zijn diep onder de indruk van het wit marmer ingelegde gebouw.
Hoewel India werkelijk spot goedkoop is besluiten we om wat luxer te reizen door een eigen taxi te huren voor 2 weken. Hari onze chauffeur brengt ons met een rot gang veilig op onze bestemmingen in Rajasthan. Werkelijk deze man is de meest bekwame chauffeur die we ooit hebben meegemaakt maar dat betekend niet dat we zonder angst of schrik op de achterbank hebben gezeten...De Indiërs rijden werkelijk als bezetenen, halen overal in, links, rechts, en met zijn allen tegelijk. Als de andere weghelft er beter uit ziet (lees minder kuilen etc.) kun je natuurlijk ook gewoon spook rijden, allemaal dood normaal.

In 2 weken gaan we dus letterlijk in sneltrein vaart door Jaipur, Puskhar, Udaipur, Jodhpur, Jaiselmer, Bikaner, Mandawa en Delhi..... Ofwel de pink city, holy city, lake city, blue city, golden city.......Elke stad van de oude Raja's bezit een fort en een city palace. Het is werkelijk een 1000-en-1-nacht avontuur om door de forten en paleizen te lopen met spiegelkamers, glas-in-lood, binnenplaatsen, harems etc. We zijn ondertussen wel een beetje sightsee-moe en kunnen niet wachten op het strand.

Na Rajasthan nemen we dan ook het vliegtuig naar Goa waar een bamboehutje op ons wacht aan het praktisch verlaten strand van Agonda beach.... Red snapper van de bbq en ontbijten met je voetjes in het zand....Na een paar dagen verhuizen we naar een baai verderop, Palolem beach voor iets meer actie en mensen om ons heen. Elke ochtend begint voor Lon met een yogaklasje. Jochem gaat ook 2x mee maar het gezang van de leraar (een echte sado, zo'n hari krishna in het oranje met baard) is toch niet echt zijn ding:). Verdere inspanningen bestaan uit luchtbed opblazen en naar de zee wandelen...

Helaas moeten we India verlaten omdat we al een vlucht hebben naar Singapore en dan Bali. Maar we gaan zeker een keer terug naar dit fantastische land!!

On top of the World

Het is al even geleden dat jullie van ons hebben gehoord, maar hier een zo kort mogelijk verslag van de vele gebeurtenissen van de afgelopen maand. (Want we hebben beloofd, korte verhalen!)

Tibet - Friendship highway
Over Tibet kunnen we lang en kort zijn, het was fantastisch!! Blauwe lucht maar ijs koud. En heel veel kloosters?. Na Lhasa in onze jeep gesprongen samen met Andrew, Anne Karen en onze gids Lonam. We reden over hele hoge bergpassen behangen met Tibetaanse vlaggetjes. En hebben van alles, het hoogste punt van de wereld gezien. De hoogste weg, het hoogste toilet, onze hoogste lunch en niet te vergeten onze hoogste overnachting ooit in het Everest Base Camp, met jawel uitzicht op de hoogste berg ter wereld......
Na het militaire optreden van de Chinezen in Lhasa, denken we wel met gemengde gevoelens terug over China. De dorpjes op onze weg richting EBC en Nepal zijn gelukkig nog erg origineel. Het vervoer bestaat uit paard en wagen en soms de tractor... De mensen zijn schitterend en erg vriendelijk.

Nepal
Vanuit Tibet steken we de grens naar Nepal over. Lopend over de friendshipbridge met een streep in het midden die de daadwerkelijke grens markeert. Maar niet voordat we door de Chinese douane zijn gegaan (die overigens geheel ontbreekt aan de Nepalese kant van de grens...). Hier worden onze tassen binnenste buiten gekeerd opzoek naar boeken over de Dalai Lama! Zelfs zijn voorwoord in de LP van Tibet wordt eruit gescheurd!! (Dit gebeurt overigens niet bij ons omdat wij enkel de LP van China bezitten).
In een nieuwe jeep scheuren we verder de berg af, op weg naar Kathmandu waar we kennis maken met onze nieuwe ‘vrienden'. Dit zijn dus alle hotel eigenaren, die je na 1 nacht tot vriend bombarderen zodat je nooit meer hoeft te vertrekken. Wel een beetje jammer voor de mensen (wij dus) die een reservering hebben... Wij wijken dan uit naar het hotel ernaast.
Na een weekje niksen in kathmandu zoeken we de spanning op van de Bothe Kosi, slechts een zeer wilde white water rafting rivier (van de hoogste bevaarbare categorie) van het smelt water van de Himalaya. Niet geheel ongevaarlijk hoewel onze gids daar niets van schijnt te merken en ook geen instructies geeft over, wat te doen als je uit de boot valt. Dus peddelen we 2 dagen lang voor ons leven?
We reizen verder naar Chitwan National Park waar we op jungle tocht gaan en neushoorns zien en vanuit onze kajak vlak (lees 1,5m!) langs krokodillen varen. Jochem neemt ook een bad samen met de olifanten!!

Door naar Pokhara...trekking country. We moeten jullie nog even vertellen dat alle toeristen in Nepal heuse wandelaars zijn (en er ook zo uit zien). En wij dus geheel niet misstaan met onze ‘broek-met-zakken' en bergschoenen. Een vriend van Lon (nog bedankt Stein...) heeft ons dan ook aangeraden zeker de trek naar Annapurna Base Camp (ABC) te maken. En aangezien wandelen alles is wat de toeristen in dit land doen, doen wij dat dus ook... Maar niet voordat we aangemoedigd zijn door Joris en Leo die net zelf 2 weken(!!!) hebben rond gebanjerd en flink wat drankjes hebben gedaan in jawel, café Amsterdam! Vol goede moed dus op pad!
De kortste beschrijving van onze tocht naar ABC: WIJ GAAN NOOIT MEER HIKEN!!
De iets langere versie: Het is zwaar, er zijn enkel uren lange trappen op en weer af, het regent, het is zwaar bewolkt, het sneeuwt na MBC, het houdt niet meer op met sneeuwen, we zien helemaal niets als we na 4 dagen de top bij ABC van 4100m bereiken, we vluchten van deze berg door (niet overdreven) een halve meter sneeuw naar beneden (bang om ingesneeuwd te raken) nadat eindelijk een van de gidsen het aandurft naar beneden te gaan, we zien niet verder dan 10m vooruit terwijl we afdalen. Als we op dag 6 en al halverwege de weg terug wakker worden is het helder.....
Terug in Pokhara troosten we onszelf met een paraglide vlucht tegen nu heldere hemel met uizicht op de Himalaya en Annapurna range.

Naar India
Hoog tijd voor warmere oorden. Hoewel we even dachten dat de tocht naar 4100m erbarmelijk was moeten we nog de grens over met India naar Varanasi. De bus naar de grens heeft meerdere malen pech maar we komen goed aan in Sunauli (na 8 uur) en we steken wederom lopend de grens over met onze tassen op de rug. Hier is wel politie maar van controle merken we niets en als we niet vragen waar het ‘immigration office' daadwerkelijk is lopen we zo van het ene in het andere land zonder dat iemand het merkt....
De bus vanaf Sunauli brengt ons naar Gorakhpur (4uur) waar we rond 19.00 aankomen. Opzich vroeg, maar zonder straatverlichting lijkt het midden in de nacht en we besluiten (wijs denken wij dan nog) om hier maar te overnachten en de volgende weg verder te reizen. Deze stad willen we echter zo snel mogelijk vergeten. We lopen rond met onze tassen, de hotels zitten vol en als we er eindelijk ééntje vinden lopen de muizen LETTERLIJK over ons bed. Met moeite vinden we een ander iets beter alternatief maar nemen de eerste trein van 05.00 naar Varanasi!

WELCOME TO INDIA!

Naar 3600 meter en hoger….

Sichuan provincie
Voordat onze reis naar Tibet begint reizen we eerst nog naar de Sichuan provincie. Eerst naar Leshan voor de grootste zittende Boeddha ter wereld en dan naar Chengdu waar we onze reisgenoten gaan ontmoeten maar ook voor de panda's!! In Leshan staan we oog in oog met de 71 meter hoge zittende Boeddha die over het water uitkijkt! Het is lekker weer en we nemen een boottochtje langs de beste man. In Chendu bezoeken we dus het pandareservaat. Panda's leven alleen nog op een paar plaatsen in China en in dit ‘broed' centrum worden panda's kunstmatig voort gepland terwijl wetenschappers uitzoeken hoe ze terug te zetten in het wild.

Voor ons betekend dit kijken naar kleine baby panda's van nog geen 2 maanden oud en reuze panda's die liggen, zitten of hangend tegen een boom hun bamboe eten. Panda's zijn fantastische beesten die werkelijk niets doen dan kauwen op bamboe en languit liggen om van het eten bij te komen.... de zwaarste activiteit per dag!

We maken verder kennis met de Chinese Opera. Dit is meer een soort circus en heeft weinig met opera te maken maar is wel erg vermakelijk. Schaduw spelen en de ‘Chinese conversatie' zijn erg grappig.

Voordat we afscheid nemen van China en in de trein stappen voor onze 44 uur durende rit naar Lhasa drinken we nog een kopje thee in People's Park waar het werkelijk een oorverdovend lawaai is aan muziek van dansgroepjes, karaoke, tai shi en noem maar op!

Lhasa-3600 meter
We kunnen het bijna niet geloven maar we zijn in Tibet! De trein is over een pas van 5075 meter gegaan!! (De hoogte is steeds af te lezen in de coupes).De kant-en-klare zuurstof in onze coupé hebben we gelukkig niet nodig gehad. En onze gids Lonan wacht ons op in het hyper moderne treinstation met witte sjaaltjes, Welcome to Tibet!! We blijven drie dagen in Lhasa om te acclimatiseren voordat we in onze 4x4 Landcruiser de Friendshiphighway op zullen gaan en uiteindelijk na een week aankomen bij de Nepalese grens.

Eerst Lhasa dus. Het is hier net na het toeristen seizoen, dus geen (Chinese) tourgroep te bekennen en bijna geen westerse toeristen. (Nadeel is dat het koud is en straks bij EBC - 12 graden zal zijn...) Wel heel veel Tibetanen die na de oogst op het land tijd hebben voor hun pelgrimstocht naar Lhasa. Dit betekent dat het Barkhor in het oude gedeelte van de stad waar wij verblijven bom vol is met schuifelende en mompelende schitterende mensen die de kora, ronde om de Jokhang tempel, lopen (of op hun buik schuivend...). Vooral in de tempel is het vol met Tibetanen die keurig in de rij staan om elke Boeddha in deze uit de 7e eeuw stammende tempel te kunnen voorzien van Yak boter om de kaarsen te laten branden. Hoogtepunt is letterlijk als we op het dak van de tempel staan en uitzicht hebben op het Barkor plein en het Potala Paleis. We bezoeken natuurlijk ook het Potala Paleis, waar we na een paar trappen al geheel buiten adem zijn.

Naast alle kloosters en tempels die we in Lhasa bezoeken vol met Boeddha's en goden zijn we erg onder de indruk van de politieke situatie. Overal in de stad staan Chinese militairen. Onze gids mag niet over de huidige Dalai Lama praten of anders beland hij in de gevangenis. Bovenop het Potala paleis is een Chinese vlag gepland, net als op het door hen aangelegde ‘mini-tiananmensquare' ervoor. En overal in het paleis hangen camera's die opnemen wat gidsen vertellen. Als we lunchen op een dakterras zitten op het dak tegenover ons 2 militairen die een camera op ons (en onze gids) richten.... Tja we vinden de Chinezen nu toch iets minder leuk.
Onze gids is overigens toen hij 8 jaar oud was met zijn ouders TE VOET naar India gevlucht voor de culturele revolutie. En heeft daar 10 jaar gewoond en is teruggekomen naar Tibet. Hierdoor heeft hij geen paspoort en kan dus niet reizen buiten Tibet...

Na alle kloosters hier zijn we klaar om in onze Jeep te stappen en te genieten van het Landschap . Met meteen al een bergpas van 4800m op het programma!

Yunnan provincie

Yúnnán provincie
We zijn al helemaal gewend aan ons backpacker-leventje. Niet te vroeg opstaan en dan besluiten of we van een lokaal- of westers ontbijtje gaan genieten. De dumplings en noodelsoepjes in de lokale achteraf steegjes worden afgewisseld met gebakken eieren en spek van eettentjes uit de LP. De volgende uitdaging is koffie (voor Lon). De meeste bakkies waren niet te drinken en dus heeft zij nu een standaard oplosvoorraadje opzak. Maar nu we in de Yúnnán provincie zijn is het feest! De koffie is heerlijk en de oploszakkies kunnen terug in de tas.
Het Chinese eten smaakt ons sowieso erg goed en lokale specialiteiten worden altijd uitgeprobeerd, b?b?, naxi-omeletten, claypots, bamboerijst, zoete broodjes en allerlei soorten paddenstoelen op stokjes. Alleen kip bestellen we nog maar mondjesmaat...nu we hebben geleerd dat het uitzuigen van de pootjes een delicatesse is!

Dàl? & ?rh?i Hú
Nu verkeren we, zoals gezegd in de Yúnnán provincie, en het is heerlijk weer op een enkele bui na. We hebben Jochem's verjaardag in Dàl? gevierd met taart en kaarsjes als ontbijt! Hoewel Dàl? zelf een redelijk toeristisch (en met een zeer hoog alternatief dreadlocks gehalte) stadje was, is in de omgeving wederom geen toerist te bekennen. We hebben een zeer lange fietstocht op mountainbikes gemaakt door kleine dorpjes en door de rijstvelden rondom ?rh?i Hú Lake. Iedereen was druk bezig met het oogsten van de rijst. En alles gebeurt met de hand! Het afsnijden van de gewassen, het uitslaan van de rijst en het opbinden van de lege rijst hulzen. Dan sjouwen naar je eigen fietsje/ riksja of gewoon een wagen die met de hand getrokken wordt. Eenmaal in het dorp bij je huis wordt de rijst op straat te drogen gelegd! Ook het onderscheid met de enorme volle geel goude rijstvelden, de dragonbacks in de Gu?ngx? provincie (zie foto's), en de bedrijvigheid die we nu zien is top!

Tiger Leaping Gorge & Lijiang
Tijd voor hiking! De tocht door de Gorge is in totaal zo'n 8 uur en brengt ons van 1900m naar 2670m! De eerste dag klimmen we maar een klein stukje en overnachten we in het pittoreske Naxi's familie guesthouse, dat ons al een aardig uitzicht geeft over de Gorge en de Jinsha rivier. We staan vroeg op om de 28 bends naar te top te overwinnen voor de zon hoog aan de hemel staat en we lopen letterlijk tussen de wolken die nog in het dal en bovenaan de toppen van de bergen hangen.
Daarna is het redelijk vlak en gaat het pad soms steil omlaag. Maar het pad dat hoog langs de bergkammen ligt is schitterend en geeft ons steeds uitzicht over de Gorge. Uitgeput maar voldaan komen we na ruim 6 uur aan bij Tina's. Helaas is het vervoer terug naar het beginpunt lastig, maar met wat ge-hassle komen we 's avonds nog aan in Lijiang. Hier komen we bij van de stevige wandeling van gister. Dit Unesco stadje is wederom erg toeristisch maar na de 1 oktober week gelukkig niet erg druk en een walhalla voor foto's met zijn stroompjes en rode lampionnen die overal hangen!

Genieten, genieten, genieten dus!

Datong-Pingyao-X'ian

Vanaf Beijing met een ‘hardsleeper' (open cabine met zes bedden) zijn we vertrokken naar Datong. 's Ochtends om zes uur aangekomen en aangezien Lon erg verkouden was maar snel een hotel geboekt in de niet echt aantrekkelijke stad. Maar in de omgeving van Datong liggen het Xuangong Hangend Klooster en Boeddhistische Yungang Grotten. Dus na een powernap, hup om negen uur de bus in. Een bijzonder stukje China gezien, weer echt iets anders dan we tot nu toe hebben gezien en zeker de moeite waard!

Volgende stop Pingyao. Pingyao is een bijzonder goed bewaard gebleven traditionele Han-stad. Om de stad ligt een compleet intacte stadswal uit de Ming dynastie (6 km lang). De Chinezen zelf hebben deze plek echter ook ontdekt en het krioelt van de chinezen die ons indrukwekkender vinden dan de stad zelf. We hebben besloten hier drie dagen te verblijven en even lekker niks te doen. En we komen Wilke (nichtje van Jochem) en Marijn weer tegen. Dus gezellig biertjes drinken en lekker eten (waaronder koeienpeesjes - we blijven het lokale voedsel toch proberen!).

Treinkaartje naar Xian.
We hebben gehoord dat het moeilijk is om een treinkaartje te bemachtigen. Dus wij bij aankomst gelijk naar de ticketoffice. Helaas geen plaats in de nachttrein die we willen nemen. Dus wij naar het hostel om het vanaf daar te regelen. En jawel, Xi'an is no problem, no worries.....
Wilke en Marijn zijn uiteindelijk langs de snelweg opgepikt door een nachtbus. En voor ons zag het er hetzelfde uit. Maar op het laatste moment ontvangen we, met een kleine commissie, hardsleeper tickets voor Xi'an. We bezoeken het bekende Terracotta leger in de stromende regen maar gelukkig staan zij overdekt. Hoewel de beelden bijzonder gedetailleerd zijn en allemaal anders valt het ons stiekem toch een beetje tegen...we hadden veracht dat het leger ons meer zou imponeren.

Over een paar uurtjes het vliegtuig in naar Guillin. Ditmaal ook voor ons geen treinkaartjes te krijgen...

Van Winter- naar Zomerpaleis

We lopen in UB (Ulan Bator) opweg naar het Winterpaleis iets buiten het centrum van de stad. De temperatuur liegt er niet om en morgen zal het sneeuwen, terwijl wij dan paardrijden door het Terelj National Park. Mongolië is niet het land van de schitterende tempels leren we al snel. Het Winterpaleis staat er nog maar echt veel is er niet te zien. Verwonderlijk vinden wij bijvoorbeeld dat er meteen om het paleis grote wegen liggen, en dus is het paleis geen uitnodigend geheel.

Snel duiken we daarom de natuur in, daarvoor zijn we hier ook gekomen. Een week lang stuiteren we in een soort leger busje door de enorme vlaktes van dit uitgestrekte land waar niemand woont. We rijden van Ger naar Ger (een ronde tent). Geen stromend water, geen elektriciteit, een weinig gevarieerd dieet van aardappel met gekookte pasta en geitenvlees in een melkachtig soepje. Na 2 volle dagen rijden komen we aan in de Gobi. De woestijn, met een enorme zandduin van 145 km, wilde kamelen, yaks, arenden en galopperende gazelles in de verte.... Eindelijk is de temperatuur overdag lekker en we genieten van de zonsopgang bovenop de zandduin.

Weer een dag verder ontmoeten we de broer van onze kok, die net voor zijn Ger een geit aan het slachten is. Het bloed wordt uit de geit gelepeld, de ingewanden leeg geknepen en vervolgens enigszins gewassen. Wij zouden even verderop lunchen, maar de o zo vriendelijk mongolen nodigen ons uit voor de lunch. We wijken af van ons gewoonlijke dieet en krijgen gekookte ingewanden en de zojuist gemaakte ‘bloedworst' (de blaas en anus volgegoten met het bloed).

Eigenlijk is Mongolië niet goed te beschrijven in een verhaal, het was een onvergetelijke en fantastische ervaring waarna we nog nooit zo verlangd hebben naar een douche?. Maar de ongelofelijke uitzichten waren alles meer dan waard! Bovendien hebben we van het echte leven hier ‘geproefd'.

Op naar Beijing. Het is hier heerlijk weer, warm eindelijk. We bezoeken het Zomerpaleis in onze korte broek. Een schitterend uitzicht vanaf ons bootje het Kunming meer.

We zitten al een weekje in Beijing en zijn meegenomen door Ellen en Gino (neef Jochem) waar we ook de eerste nacht hebben gelogeerd (zie het uitzicht op de foto). De eerste dagen fietsen we door de Hutongs, Temple of Heaven Park en langs de Verboden Stad. Elke avond staat er een andere specialiteit op het menu waar Ellen en Gino ons mee naar toe nemen; Peking eend en Hotpot.

Gisteren hebben we de muur bezocht...zonder kaartje. Mister Wang, aka Mister Smiley, heeft ons naar een begroeid pad gebracht waar we na zo'n 40 minuten klimmen uitkomen bij een gat in ‘de' Muur. We beklimmen eerst een overgroeit gedeelte waarna we uitkomen bij het gerestaureerde gedeelte van Mutianyu. Ook de muur laat zich moeilijk beschrijven, gelukkig hebben we heel veel foto's die ons uitzicht laten zien, want we genieten van een zeldzaam heldere lucht!

Een paar dagen geleden is ook de nicht (zus van Gino) met haar vriend aangekomen in Beijing. Met een hele familie Koenraadt wordt er veel gegeten en gedronken. En gedanst met de chinezen.

Nu het land in! Eerst volgende bestemming Datong.

Het land van Chinggis Khan

Daar zijn we weer, of eigenlijk waar zijn we?

Dat vragen wij ons de laatste paar dagen af.....

Na heel wat trein uren, dwalen door Siberie (helaas met wat regen) en een heel erg lange douane overgang tussen Rusland en Mongolie zijn we aangekomen in Ulaan Bator. Dit land ' van de blauwe luchten' was ijzig koud en het sneeuwde! Nadat we paard hebben gereden in het Terelj national park zijn we in een Russisch busje gesprongen met een Australisch koppel en een meisje uit Korea en zijn nu beland in de Gobi. De woestijn van Mongolie. De plaatsjes die hier zijn staan in onze LP aangegeven met lengte en breedte graden, anders zijn ze niet de localiseren. Het is dan ook een wonder dat onze chauffeur ons elke dag weer bij een nieuwe tent (Ger) afzet! Ondanks de kou, is het echt prachtig.... Er is werkelijkwaar niets hier. Er leven hier dan ook maar 0,3 mensen per vierkante km.

Van groene vlaktes met adelaars zijn we overgegaaan naar kale vlaktes met kamelen en geiten. Na 2 dagen rijden zijn we min of meer op de plaats van bestemming, Dalandzadgad vlak bij het Gurvansaikhan national park wat we de komende dagen gaan bezoeken. Een ijsvallei, zandduinen en dino botten!! De foto's zullen wel volgen:)